గ్రహణం పట్టినట్లుంది..నాకయితే , ఎందుకో మూడ్ రావడం లేదు. "వెళ్తున్నాను" అని చెప్పి నెమ్మదిగా కదిలే 2009 కి వీడ్కోలు చెప్పాలి కాబట్టి వచ్చె 2010 ని "రావద్దు" అని చేయి పెట్టి ఆపలేము కాబట్టి సాదరంగా ఆహ్వానిస్తూ.. . ఇప్పుడు జరిగే ప్రాంతీయ గొడవలు.. ఈ 2009 లాంటి సంవత్సరం వద్దు బాబోయ్.. అని వేడుకుంటూ 2010 కోసం ఎదురుతెన్నులు చూస్తూ... ఈరోజు గడపాలని ఆలోచిస్తూ.... అంతర్జాలంలో విహరిస్తుంటే ఈ వ్యాసం దొరికింది బాగుంది మీరు చదవండి.
How do you end your year? Without much thought and barely a glance back? Or, do you bend down and kiss the ground you walk on because you made it through another year – just barely!
There's personal strength, refreshed energy and renewed focus to be gained from mindfully acknowledging and completing the year that has past. Mindfully completing your year is sort of like cleaning out a closet; you feel better AND make room for fresh new stuff that fits better! And hopefully in the year ahead you'll make everything you add to your life not only fit better, but feel better too.
To help you say GOODBYE 2009 so you can say HELLO 2010 - REGRET FREE, this 5-step process will help. The time you take acknowledging and letting go of the year that has past will set the stage for making 2007 your best year yet!
Step 1: Schedule it. I know you're busy, but taking a few hours to do this exercise will be time well spent. Put it on your to-do list just like any other commitment. By doing so, you're committing to not only living your life, but you'll also be working on your life.
Step 2: Set the stage. Pick a location you love. This could be a favorite room in your house, your favorite coffee house, or some other location that allows you to relax and hear your own thoughts.
Step 3: Get to the heart of it. Center yourself, breathe deeply and begin asking yourself the following question. As you reflect on each question write down your answers.
Don't judge yourself and be totally honest. (If it helps, at the top of your paper write, "no one will ever have to read this") Remember, you're doing this so you can say GOODBYE, once and for all, to the year that has past.
Ask and answer these questions to get to the HEART of your year.
What are my blessings? This is a great question to start with because it opens your heart for things to come.
What were my tangible accomplishments? What did you accomplish that you could measure in some way? (i.e. increase your salary by 10%, lose 15 pounds, clear the clutter in your life)
What were my intangible accomplishments? This question has to do more with personal accomplishments others may not be able to see, but you can. (i.e. started each day with an intention, smiled more, let go of past hurts and old wounds)
What did I learn about myself? Your answers to this question may give you clues to your passions and talents OR reveal how you STOP yourself from living the life you really want. (i.e. I discovered I love interviewing people, so I'll definitely want to do more of that in 2007!)
Overall, how do I feel about the year that has past? Your answer to this one question gives you insight to how you feel about your life overall. (use a simple 1- 10 scale; 1=things aren't so great, or 10=my life is fabulous!)
What didn't I do that I really wish I had? Your answer to this question will give you the choice of letting it go, or making a plan to do it next year. (i.e. I didn't travel as much as I wanted to, etc.)
What did I do that I have to do again? Your answer to this question will give you insights into what will make next year great. (i.e. I learned more about a topic I love, I hosted my first dinner party, etc.)
Step 4: Say goodbye and thank you. Remind yourself the year is OVER. It has ended. Whether it was a great year or a bomb, the past is the past. It does not define your future - unless you let it.
Step 5: Don't look back! Now it's time to LET GO. Be proud of yourself for taking the time to do this exercise (you're part of an elite group). Forgive yourself and forgive others. Imagine any regrets you have turning to dust and being gently swept away, out of your body and your mind – never to return.
You stand a better chance of having a great year next year by starting the New Year with no unfinished business, no guilt – no regrets.
Let go and say thank you to 2006 for all that it gave you – good and bad. There's no time like the PRESENT to live the life you really want. By Cari Vollmer
Copyright (c) 2007 Cari Vollmer
"ప్రపంచం అంతా నిన్ను వదిలిపెట్టినప్పుడు నీతో ఉన్నవాడే అసలైన స్నేహితుడు " కదా..
******
౧. భారతదేశంలో జఱిగే అనేక విషయాలపై భోగట్టా సేకరించే సంస్థలు గానీ, వ్యక్తుల విజయాల మీద పుస్తకాలు/ వ్యాసాలూ రాసేవారు గానీ, రాస్తే కొని చదివేవారు గానీ ఎవరూ లేరు. అదొక్కటే కాదు, ఈ దేశంలో ఏ విషయం మీదా మీకు గణాంకాలు గానీ, వివరాలు గానీ లభించవు. అందుచేత ఇతర దేశాల్లో మాదిరే కష్టించి పైకొచ్చినవాళ్ళు ఇక్కడ కోకొల్లలుగా ఉన్నప్పటికీ అది మనకి తెలియక మనమీద మనమే తప్పుడుగా వ్యాఖ్యానించుకుంటున్నాం. నేను వ్యక్తిగతంగా చాలామందిని చూశాను. వారిలో నా బాస్ లున్నారు. నా దగ్గఱ చదువుకున్న విద్యార్థులు కూడా ఉన్నారు. నా బంధువులున్నారు. నా స్వస్థలం గుంటూరులో నా పరిచయస్థులలోంచి అలాంటివారిని కనీసం ఒక వందమందిని చూపించగలను. అలా దేశమంతటా ఉంటారు. ఉన్నారు కాబట్టే ఈ దేశం 1950 ల నాటి సోషలిస్టు వ్యవస్థకి భిన్నంగా ప్రభుత్వ సంస్థల హస్తాల్లోంచి బయటపడి ఈనాడు పాఠశాలలూ, వైద్యశాలలనుంచి కంప్యూటర్లూ, ఎయిర్ లైన్సుతో సహా అన్ని రంగాల్లోను స్వదేశీ ప్రైవేట్ సంస్థల ద్వారా నడుపుకునేటంత గొప్ప శక్తిసామర్థ్యాల దిశగా పయనించగలిగింది. కష్టపడకుండానే అంత ప్రైవేట్ పెట్టుబడి ఎలా పోగుపడుతుంది ?
౨. నిజానికి భారతీయులతో పోలిస్తే అమెరికన్లు వట్టి సోమరిపోతులు. వాళ్ళు ఆ సోమరితనాన్ని వ్యక్తిగతాల వెనుకా, హక్కుల వెనుకా దాచుకుంటారు. వాళ్ళలో కొద్దిమంది శ్రమజీవుల్ని చూసి. చూపించి అమెరికన్ లంతా ఏదో సాధించేస్తున్నారంటే నేను నమ్మజాలను. అయితే దాన్ని ఒక వ్యక్తిగత అభిప్రాయంగా గౌరవిస్తాను. భారతదేశంలో 24 గంటలూ పనిచేసే హోటళ్లున్నాయి. 24 గంటలూ పనిచేసే వైద్యులున్నారు. 24 గంటలూ పనిచేసే పోలీసులున్నారు (నిజానికి మన పోలీసులకి పనిగంటలూ, సెలవులూ లేవనే ఆంధ్రప్రదేశ్ రాష్ట్ర ప్రభుత్వ చట్టాలు చెబుతున్నాయి). అర్ధరాత్రి ఫోన్ చేసి అడిగినా doubts clarify చేసే లెక్చరర్లున్నారు. ఏరి చూపించండి ఇలాంటివాళ్ళని కనీసం ఒక్కఱిని అమెరికాలో ? ఇక్కడే కాక అన్ని దేశాల్లోను భారతీయులు కష్టించి పనిచేసే జాతిగా గుర్తింపు పొందారు. నా ఉద్దేశంలో భారతీయులు పని కోసం వారాంతాన్ని కోరుకుంటారు. తద్భిన్నంగా అమెరికన్లు వారాంతం కోసమే పనిని కోరుకుంటారు.
౩. భారతీయులు తమ తరువాతి తరాలకోసం సంపాదించడం, అందునిమిత్తం పొదుపు చేయడం చాలా మంచి విషయం. ప్రపంచమంతా అమెరికన్ల మాదిరే కేవల వర్తమాన వాదులై జీవితాన్ని నమిలేసి తుక్కులా ఊసిపారేస్తే భావితరాల గతి అధోగతే. భావితరాల పట్ల ఏ రూపంలో బాధ్యత గలిగి ఉండడమైనా ప్రోత్సాహనీయం. అలాంటి బాధ్యతాభావం ఉంది కనుకనే ఇండియా అమెరికాలాగా దివాలా ఎత్తలేదు. ఎందుకంటే ఇక్కడ కంపెనీలకే కాక కుటుంబాలక్కూడా నికరమైన Asset base ఉంది. అమెరికన్ల మాదిరి అది చెక్కకొంపల తుక్కు Assets కావు. అదీగాక భారతీయులు ఎంతో అవసరమైతే తప్ప అప్పుచేయరు. అదే వారిని ప్రపంచవ్యాప్తమైన ఆర్థికమాంద్యం నుంచి రక్షఱేకులా కాపాడింది. ఇటీవలి విదేశ వాణిజ్య పరిణామాల ఫలితంగా భారతదేశంలో వృద్ధిశాతం (growth rate) తగ్గిపోయింది. కానీ వ్యవస్థ మాత్రం అలాగే చెక్కుచెదఱకుండా ఉంది. ఈ సందర్భంగా భారతీయుల పొదుపు వారి సంపాదనలో 33 శాతం అని చెప్పుకోవడానికి నేను గర్విస్తాను.
అమెరికన్లకి దేశం పట్లనే కాదు, కనిపెంచిన తల్లిదండ్రుల పట్లా, భార్యాబిడ్డల పట్లా కూడా ఏ విధమైన బాధ్యతా లేదు. వాళ్ళని చూసి మనమెందుకు నోరు వెళ్ళబెట్టాలో నాకర్థం కాదు. బాధ్యత లేనివాళ్ళు శ్రమజీవులు కావడం అసాధ్యం. పాపం, వాళ్ళు నిజంగా అంత శ్రమజీవులే అయితే అమెరికాలో శరీరశ్రమ అవసరమైన అన్నిరకాల బండలాగుడు పనులకీ హిస్పానిక్కులే ఎందుకు దిగుతున్నారో, ఒక్క స్థానిక అమెరికన్ కూడా ఎందుకు మూటలు మొయ్యడో తెలుసుకోవాలని ఉంది. స్థానిక US పౌరులు నడ్డివంగని, మడత నలగని వైట్ కాలర్ పనులు తప్ప ఇంకేమీ చెయ్యడానికి ఎందుకు ఇష్టపడరో నాకు తెలుసుకోవాలనుంది.